Σύννεφα μαύρα έχουνε...

Σύννεφα μαύρα έχουνε,
Τον ουρανό σκεπάσει,
Και είναι η μόνη άνοιξη,
Να ρθεί να μ'αγκαλιάσει.

Στη φυλακή μου τι ζητάς...

Στη φυλακή μου τι ζητάς,
Και έρχεσαι κάθε λίγο,
Δώσ' μου τσ΄αγάπης το κλειδί,
Να σηκωθώ να φύγω...

Της μαργαρίτας τον ανθό...

Της μαργαρίτας τον ανθό,
Δειλώ να ξεφυλλίσω,
Φοβούμε την απάντηση,
Σ΄ αυτο που θα ρωτήσω.

Να ξέρα που κοιμάται ο Θιός...

Να ξέρα που κοιμάται ο Θιός,
Που βασιλεύει ο ήλιος,
Ποιός απ αυτους που μου μιλούν,
Είναι εχθρός η φίλος.

Κάμε τσι Θέ μου πλούσιους...

Κάμε τσι Θέ μου πλούσιους,
Όλους τους κουβαρντάδες,
Μα αυτοί θα κάνουν τσι φτωχούς,
Να ζούν σα βασιλιάδες...

(Πολογιάννης).

Να ξερα σαν πικραίνεσαι...

Να ξερα σαν πικραίνεσαι,
Σε ποια χαρά ελπίζεις,
Να σου τη φερώ κι ας χαθώ,
Την ώρα που τσ αγγίζεις...

(Νικηφόρου Πόπη).

Ήθελα να 'χα δύναμη...

Ήθελα να 'χα δύναμη,
Τόση που να μπορέσω,
Άμα θα δει το λάθος της,
Να μην το συγχωρέσω...

Η νιότη και η άνοιξη...

Η νιότη και η άνοιξη,
Σε ένα δεν μοιάζουν μόνο,
Έχομε νιότη μια φορά,
Κι άνοιξη κάθε χρόνο...

Μαύρα θα βάλω να φορώ...

Μαύρα θα βάλω να φορώ,
Γένια, μαλλιά θα 'φήσω,
Για να πενθώ κάθε στιγμή,
Που χώρια σου θα ζήσω,

(Δακανάλης Γίαννης Στρατηγός).

Στον αμαθιώ σου το γιαλό...

Στον αμαθιώ σου το γιαλό,
Παπάς σταυρό αν ρίξει,
Δεν το πιστεύω να βρεθεί,
Άντρας να μη βουτήξει...

Μια ώρα λείπεις κοπελιά...

Μια ώρα λείπεις κοπελιά,
Και φαίνεται μου χρόνος,
Για σκέψου να μ' απαρνηθείς,
Και να πομείνω μόνος...

Ποιος τόπος είναι πιο κρυφός...

Ποιος τόπος είναι πιο κρυφός,
Από το νου τ'αθρώπου,
Που σε έκρυψα,μα φαίνεσαι,
Στην όψη του προσώπου...

(Μιχαλόμπας).

Μια ώρα σου μιλεί κιανείς...

Μια ώρα σου μιλεί κιανείς,
Και δεν κατέχεις γιάντα,
Κι άλλος σε δευτερόλεπτα,
Σου εξηγεί τα πάντα...

(Κουτάντος Αγησίλαος).

Πολλές φορές και εγώ γελώ...

Πολλές φορές και εγώ γελώ,
Πως χαίρομαι να δείξω,
Ομώς τη θλίψη δεν μπορώ,
Των αμαθιώ να κρύψω...

(Τσικαλουδάκης Γιώργος).

Όταν ο έρωτας χτυπά...

Όταν ο έρωτας χτυπά,
Τη λογική τρελαίνει,
Και πρόσεξε να μη βρεθείς,
Στο τόξο του καημένη...

Καλιά 'χα να 'μουνε τυφλός...

Καλιά 'χα να 'μουνε τυφλός,
Να μη την εγνωρίσω,
Εκείνη που με γέμισε,
Με βάσανα να ζήσω...

Ο έρωτας κι ο θάνατος...

Ο έρωτας κι ο θάνατος,
Ιδια σπαθιά βαστούνε,
Κι οι δυο με τρόπο ξαφνικό,
Κι ύπουλο σε χτυπούνε...

(Σταυρακάκης Μήτσος).

Με την οργή της θάλασσας...

Με την οργή της θάλασσας,
Τη μάνητα τ'ανέμου,
Και με ματιά μελαχρινής,
Δεν τα βάλα ποτέ μου...

(Σταυρακάκης Μήτσος).

Πίσω απ το δάκρυ μια χαρά...

Πίσω απ' το δάκρυ μια χαρά,
Είναι κατοικημένη,
Και πριν το γέλιο μια σιωπή,
Παράξενα θλιμμένη...

(Σταυρακάκης Μήτσος).

Τα πεθυμώ αν έκανα...

Τα πεθυμώ αν έκανα,
Κι αυτο που με γεμίζει,
Θα μοιάζα με το γιασεμί,
Την εποχή π'ανθίζει...

(Σταυρακάκης Μήτσος).