Κάμε τσι Θέ μου πλούσιους...

Κάμε τσι Θέ μου πλούσιους,
Όλους τους κουβαρντάδες,
Μα αυτοί θα κάνουν τσι φτωχούς,
Να ζούν σα βασιλιάδες...

(Πολογιάννης).

Πολλές φορές τα μάτια μου...

Πολλές φορές τα μάτια μου,
Τα ΄χω βλαστημημένα,
Που σε ΄δανε κι οπου σταθώ,
Θαρρώ πως βλέπω εσένα...

(Πολογιάννης).

Κατέβα Θέ μου να τη δείς...

Κατέβα Θέ μου να τη δείς,
Κι ύστερα κρίνε 'μένα,
Να δω κι εγώ στον πειρασμό,
Τη δύναμη σου εσένα...

(Πολογιάννης).

Πίσα σκοτίδι,σκοτεινιά...

Πίσα σκοτίδι,σκοτεινιά,
Να ακούσω θα το βγάλω,
Μέσα σε χίλια βήματα
Τσ'αγάπης μου το ζάλο...

(Πολογιάννης).

Εγώ δεν είπα στη ζωή...

Εγώ δεν είπα στη ζωή,
Ότι δεν κάνω λάθη,
Μα βρείτε μου ένα αλάνθαστο,
Και μένα να μου μάθει....

(Πολογιάννης).

Ήθελα χρόνε να σε δώ...

Ήθελα χρόνε να σε δώ,
Γέρο,ψαρό,στη στράτα,
Και να 'με 'γώ ντελικανής,
Να μου ζηλές τα νιάτα...

(Πολογιάννης).

Κανένα δε πιστεύω 'γω...

Κανένα δε πιστεύω 'γω,
Κι ούτε ξαναγιελιέμαι,
Τσ' εχθρούς μου εφοβούμουνε,
Κι οι φίλοι εκάψανε με...

(Πολογιάννης).

Τη μοναξά ρωτήξανε...

Τη μοναξά ρωτήξανε,
Φίλους γιατί δε κάνει,
Και με δείξε και είπενε,
Εκείνος σες με φτάνει...

(Πολογιάννης).

Σαν τους καλούς πολεμιστές...

Σαν τους καλούς πολεμιστές,
Που δεν υποχωρούνε,
Ετσά κι εμάς τα μάτια μας,
Αμα συναντηθούνε...

(Πολογιάννης).

Εγώ μου 'νε που δίψουνα...

Εγώ μου 'νε που εδίψουνα,
Βιόλα και πότιζα σε,
Και εδά  μου λες ένα καλό,
΄Πο μένα δε θυμάσαι....

(Πολογιάννης).

Όλα του κόσμου τα καλά...

Όλα του κόσμου τα καλά,
Τα 'χω του πεταμάτου,
Αφου να αλάξω δε μπορώ,
Τη στράτα του θανάτου...

(Πολογιάννης).

Του πόνου μου εντάκαρα...

Του πόνου μου εντάκαρα,
Πείσματα και του κάνω,
Κι άσπρο μαντήλι έβαλα,
Στα μαύρα ρούχα πάνω...

(ΠολοΓιάννης).

Εδά που ζεις μεσ' τσι χαρές...

Εδά που ζεις μεσ' τσι χαρές,
Δεν μου θυμάσαι εμένα,
Απο ΄χα μια και έδισα,
Την αμισή σε σένα...

(Πολογιάννης).

Εμίσεψες κι η μοναξιά...

Εμίσεψες κι η μοναξιά,
Ήρθε κοντά μου πάλι,
Και μου 'πενέ ο τόπος σου,
Είν' η δική μου αγκάλη...

(Πολογιάννης).

Δεν την εθέλω την ζωή...

Δεν την εθέλω την ζωή,
Που ο Θεός χαρίζει,
Δώρο που πίσω παίρνεται,
Για μένα δεν αξίζει...

(Πολογιάννης).

Να μην κατέχω ο δυστηχής...

Να μην κατέχω ο δυστηχής,
Την μέρα που θα ποθάνω,
Να την γιορτάζω εδά που ζώ,
Στον κόσμο τον απάνω...

(Πολογιάννης).