Ούτε αγριομέλισσες...

Ούτε αγριομέλισσες,
Π' ανθούς πολλούς τρυγούνε,
Την γλύκα απ τα χείλη σου,
Να κάνουν δε μπορούνε...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Ηρθε το πρώτο σύννεφο...

Ηρθε το πρώτο σύννεφο,
Κι η εποχή αλλάζει,
Και κλαίω που ο ουρανός,
Με την φυγή σου μοιάζει...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Πρέπει πως είμαι του βουνού....

Πρέπει πως είμαι του βουνού,
Μονάκριβο παιδί του,
Στα πάθη τση αγάπης σου,
Να ΄χω την αντοχή του...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Ήθελα να σε μολυβιά...

Ήθελα να σε μολυβιά,

Να πιάσω να σε σβήσω,

Και στης ζωής μου το χαρτί,

Ίχνος να μην αφήσω...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Θα σε φωνάζω ανατολή...

Θα σε φωνάζω ανατολή,
Κι όχι με το όνομα σου,
Γιατί το φως του έρωτα,
Μου φέρε η ομορφιά σου...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Κομμάτια απο παλιές χαρές...

Κομμάτια απο παλιές χαρές,
Γυρεύω να μονιάσω,
Για δεν τον εθωρώ αλλιως,
Τον τρόπο να γελάσω...
 
(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Με χίλιους τρόπους Σ'αγαπώ...

Με χίλιους τρόπους Σ'αγαπώ,
Μα ένας ξεχωρίζει,
Που 'χει το δάκρυ μου μορφή,
Δική σου οντε πορίζει...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Η μάνα μου με γέννησε...

Η μάνα μου με γέννησε,
Δίδυμο με τον πόνο,
Κι ας λέει αυτή πως έκανε,
Ένα κοπέλι μόνο....

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).