Ο πόνος μου, η μοναξιά, εγώ...

Ο πόνος μου, η μοναξιά, εγώ,
Βουβοί είμαστε κι οι τρείς μας,
Για σένα κουβεντιάζουμε,
Κι ας μη μιλεί κανείς μας...

(Τσαγκαράκης Νίκος).

Όταν πονείς όπου κι αν πας...

Όταν πονείς όπου κι αν πας,
Ο πόνος είναι πόνος,
Και όντε νιώθεις μοναξιά,
Σε χίλιους είσαι μόνος...

(Μιχαλόμπας).

Καλιά στα Αόρι των οζώ...

Καλιά στα Αόρι των οζώ,
Και τω πουλιω τσι τόπους,
Δεν τη μπορώ την μοναξιά,
Ανάμεσα στσ' αθρώπους...

(Βάρδας Μανόλης).

Έβγαλε χείλια η μοναξιά...

Έβγαλε χείλια η μοναξιά,
Και με φιλεί τα βράδια,
Κι είναι κι αυτό παρηγοριά,
Στην αγκαλιά την άδεια...

Οι λίγοι με ζαλίζουνε...

Οι λίγοι με ζαλίζουνε,
Πολλοί με ταραχούνε,
Και διάλεξα την μοναξιά,
Που σ όλα συμφωνούμε...

(Γιαλάφτης).

Έκαμα και τη μοναξά...

Έκαμα και τη μοναξά,
Να σκύψει το κεφάλι,
Και να μου λέει "δε μπορεί,
Στο νού σου να 'ναι πάλι"...

Όφου και παρεξένεψα..

Όφου και παραξένεψα,
Κι ανθρώπου δε συμώνω,
Και έκανα φίλο μου πιστό,
Της μοναξάς το πόνο...

Μη πείς πως νιώθεις μοναξά...

Μη πείς πως νιώθεις μοναξά,
Γιατι δε σου πιστεύω,
Αφου αφήνω απάνω σου,
Τη σκέψη μου και φεύγω...

Οφου παντέρμε λογισμέ...

Οφου παντέρμε λογισμέ,
Κι είμαι νταγιαντισμένος,
Και στης παντέρμης μοναξάς,
Την φυλακή,κλεισμένος...

Το μεγαλύτερο θεριό...

Το μεγαλύτερο θεριό,
Απου 'χει η φύση πλάσει,,
Είναι τ'αθρώπου η μοναξά,
Όταν αγάπη χάσει...

(Δακανάλης Γίαννης Στρατηγός).

Στα χαμηλά κλαδιά πετώ...

Στα χαμηλά κλαδιά πετώ,
Στα χαμηλά καθίζω,
Και στον μπαξέ της μοναξιάς,
Μπαίνω φωλιά και χτίζω...

(Λιόντας).

Τη μοναξά ο άθρωπος...

Τη μοναξά ο άθρωπος,
Να μην τηνε φοβάται,
Γιατι ποθαίνει αμοναχός,
Και μοναχός γεννάται...

(Γιαλάφτης).

Αν είναι πέτρα την εσπώ...

Αν είναι πέτρα τηνε σπώ,
Σίδερο το λυγίζω,
Μα τη παντέρμη μοναξά,
Δεν τηνε νταγιαντίζω...

(Κουτάντος Αγησίλαος).

Τη μοναξά ρωτήξανε...

Τη μοναξά ρωτήξανε,
Φίλους γιατί δε κάνει,
Και με δείξε και είπενε,
Εκείνος σες με φτάνει...

(Πολογιάννης).

Αγάπησα την μοναξιά...

Αγάπησα την μοναξιά,
Εδά που ζω μακριά σου,
Τόσο πολύ που τση δώκα,
Την όψη τη δικιά σου....

(Δακανάλης Γίαννης Στρατηγός).

Στο πιο κρυφό μου εαυτό...

Στο πιο κρυφό μου εαυτό,
Η σκέψη σου με κλείνει,
Άλλοι το λένε "μοναξά",
Μα 'γω το λέω "γαλήνη"...

(Νικηφόρου Πόπη).

Σε περιβόλι μοναχός...

Σε περιβόλι μοναχός,
Πως ζεις καημένε κρίνε;
Σα το καημό της μοναξιάς,
Άλλος καημός δεν είναι...

Πως να μην νιώσω μοναξά...

Πως να μην νιώσω μοναξά,
Αφου δε σε ΄χω ταίρι,
Μισό φεγγάρι δε μπορεί,
Πανσέληνο να φέρει...

Πέρδικες μπλιο δε κυνηγώ...

Πέρδικες μπλιο δε  κυνηγώ,
Και βιόλες δε σκαλίζω,
Της μοναξιάς μου το δεντρί,
Αργά παχιά ποτίζω...

Ποιό χρώμα και ποιό άρωμα...

Ποιό χρώμα και ποιό άρωμα,
Ποιό βλέμμα και ποιό χάδι,
Είν' ικανό τση μοναξιάς,
Να σβήσει το σημάδι...

(Μπιρικάκη Κατερίνα).