Αν εμπορούσε ο ανθρωπος...

Αν εμπορούσε ο ανθρωπος,
Να σταματά το χρόνο,
Εγώ την ώρα που γελάς,
Θα σταματούσα μόνο...

Χειμώνας και η ανοιξη...

Χειμώνας και η ανοιξη,

Απάνω σου ανθίζει,

Και δεν εκάτεχα κι εγώ,

Ηντά 'νε που μυρίζει...

(Γιαλάφτης).

Χάμε στη γής να περπατείς...

Χάμε στη γής να περπατείς,
Και να πετούνε οι άλλοι,
Πάλι θα βρίσκεσαι μπροστά,
Με διαφορά μεγάλη...

(Μιχαλόμπας).

Μοιάζεις με τον αυγερινό...

Μοιάζεις με τον αυγερινό,
Στην λάμψη του προσώπου,
Κι άμα γελάσεις κοπέλια,
Παραδεισένιου τόπου...

Ποιο παραμύθι να σου πω...

Ποιο παραμύθι να σου πω,
Μπας και σε παρασύρω,
Να ταξιδέψουμε μαζί,
Στον τόπο των ονείρων...

Κλαδί που σέρνει ο ποταμός...

Κλαδί που σέρνει ο ποταμός,
Που το 'χει η μπορα σπάσει,
Πιστεύω πως στα χέρια τζη,
Θα ανθίσει αν το πίασει...

Αφου τσι νύχτες τσι περνώ...

Αφου τσι νύχτες τσι περνώ,
Χωρίς να ζω κοντά σου,
Γιατί το μαξιλάρι μου,
Εχει τη μυρωδιά σου..;

Εγώ 'μαι που το γνώρισα...

Εγώ 'μαι που το γνώρισα,
Τση μέρας το σκοτάδι,
Μέρες που δε μπορούσαμε,
Να ζούμενε ομάδι...

(Γιαλάφτης).

Ως χαίρεται ο καρπός της γής...

Ως χαίρεται ο καρπός της γής,
Οντε τον εποτίσει,
Ετσά κι ο νούς μου χαίρεται,
Όταν τη συναντήσει...

Σα τουρκοπούλα φερετζέ...

Σα τουρκοπούλα φερετζέ,
Βάλε στο πρόσωπο σου,
Μελαχρινέ μου άγγελε,
Μη κάψεις το χωριό σου...

Σ'είδα και χάραξε η αυγή...

Σ'είδα και χάραξε η αυγή,
Μέρα, το μεσημέρι,
Φαντάσου σ'ήντα σκοτείνια,
Με έχει ο σεβντά σου φέρει...

(Γιαλάφτης).

Και με κουρέλια το κορμί...

Και με κουρέλια το κορμί,
Να ντύσεις πάλι θα 'σαι,
Η πιο ωραία κουρελού,
Του κόσμου αναθεμάσε...

(Μύρων Σκουλάς).

Μαζί σου να μεγάλωνα...

Μαζί σου να μεγάλωνα,
Ίσα με να γεράσω,
Πάλι θα πώ πως έφυγα,
Χωρίς να σε χορτάσω...

(Χανιωτάκη Βούλα).

Με το νοτιά εμάλωσα...

Με το νοτιά εμάλωσα,
Με τον βοριά μανίζω,
Γιατί σκορπόυνε τ'αρωμα,
Του ρόδου που μυρίζω...

(Σιμισακογιώργης).

Κατέβα Θέ μου να τη δείς...

Κατέβα Θέ μου να τη δείς,
Κι ύστερα κρίνε 'μένα,
Να δω κι εγώ στον πειρασμό,
Τη δύναμη σου εσένα...

(Πολογιάννης).

Οτί είχα πιο πολύτιμο...

Οτί είχα πιο πολύτιμο,
Εσύ μου το χεις πάρει,
Κι ας μην εκοιμηθηκαμε,
Στο ίδιο μαξελάρι....

(Μίχαλος Δραμουντάνης).

Τσι μέρες που δεν σε θωρώ...

Τσι μέρες που δεν σε θωρώ,
Ξεχωριστά τσι βάζω,
Γιατί μπορεί να τσι ζησά,
Μα δεν τσι λογαριάζω...

(Γιαλάφτης).

Είναι στιγμές που αμα σε δώ...

Είναι στιγμές που αμα σε δώ,
Μοιάζω σα το κοπέλι,
Που προσπαθεί μα δε μπορεί,
Να πει αυτα που θέλει...

(Κουτσαφτάκη Άννα).

Γελάς και λέω ευχαριστώ...

Γελάς και λέω ευχαριστώ,
Θέ μου που τ'αντικρίζω,
Το γέλιο που γεμίζει φώς,
Τση σκέψης μου το γκρίζο...

(Ξερουδάκη Δέσποινα).

Ακούραστε μου λογισμέ...

Ακούραστε μου λογισμέ,
Πολλά λουλούδια κόψε,
Στην αγκαλιά τσ'αγαπης μου,
Φιλοξενείσαι απόψε..

(Μύρων Σκουλάς).