Σπάνια σ'ονειρεύομαι...

Σπάνια σ'ονειρεύομαι,
Πιο σπάνια θωρώ σαι,
Μα μόνιμα σε σκέφτομαι ,
Φως μου κι αναζητώ σε...

(Μπέρκης Γιώργης).

Είναι βραδιές που ξενυχτώ...

Είναι βραδιές που ξενυχτώ,
Κι άλλες που δε κοιμούμαι,
Για να 'χω περισσότερες,
Ώρες να σε θυμούμαι...

Κάμε τη Θε μου θάλασσα...

Κάμε τη Θε μου θάλασσα,
Και μένα βράχο κάμε,
Η ξερονήσι, αιώνια,
Στην αγκαλιά της να 'μαι...

Στην αγκαλιά σου αισθάνομαι...

Στην αγκαλιά σου αισθάνομαι,
Σα το μωρό κοπέλι,
Που πέρα από της μάνας του,
Άλλη αγκαλιά, δε θέλει...

(Βιτώροκώστας).

Είσαι της σκέψης μου η αρχή....

Είσαι της σκέψης μου η αρχή,
Του ονείρου μου το τέλος,
Και η πληγή που μ' άνοιξε,
΄νος κοπελιού το βέλος...

(Στεφανάκης Κωστής).

Στην αγκαλιά σου άσε με...

Στην αγκαλιά σου άσε με,
Μια θέση να χω πάντα,
Γιατί είναι ο χτύπος της καρδιάς,
Η πιο γλυκιά μπαλάντα...

Στον ουρανό σου άγγελος...

Στον ουρανό σου άγγελος,
Στη θάλασσα σου κύμα,
Στη μοναξιά σου συντροφιά,
Και στο σεβντά σου θύμα...

(Αλεξάκη Στέλλα).

Σα καπετάνιος οδηγάς...

Σα καπετάνιος οδηγάς,
Του νου μου το τιμονί,
Και στην καρδιά βασίλισσα,
Είσαι μικρή μου μόνη...

Με μια σου τρίχα δέσε με...

Με μια σου τρίχα δέσε με,
Να υποταχτώ σε σένα,
Εγώ απου δεν έκανα,
Το δούλο σε κανένα...

Ωκεανός τα μάτια σου...

Ωκεανός τα μάτια σου,
Θάλασσα η αγκαλιά σου,
Αχι και να μουν ναυαγός,
Να πέσω στα νερά σου...

Λένε πως είναι στσ'ουρανούς...

Λένε πως είναι στσ'ουρανούς,
Αγγέλοι και πετούνε,
Μα γω τσι συναντώ,
Στη γή και περπατούνε...

Ότι κι αν έχω μέσα μου...

Ότι κι αν έχω μέσα μου,
Ξεχνιέται σα τη βλέπω,
Και τσι καημούς μου σε χαρές,
Με μιας τσι μετατρέπω...

Στο λογισμό σου η καρδιά...

Στο λογισμό σου η καρδιά,
Παίζει διπλό το χτύπο,
Σκέψου να σε 'χω γιασεμί,
Στο διαλεχτό μου κήπο...

Στον απλωτό σου κουρελού...

Στον απλωτό σου κουρελού,
Έχω καλιά να είμαι,
Παρά σε θρόνο Βασιλιάς,
Μελαχρινέ μου κρίνε...

Ρόδο εκατοντάφυλλο...

Ρόδο εκατοντάφυλλο,
Φυτρώνει στην αυλή σου,
Μα χαμηλώνει σα σε δει,
Μη συγκριθεί μαζί σου...

Έχουν καιρό τα μάτια μου...

Έχουν καιρό τα μάτια μου,
Να δούνε τα δικά σου,
Μα αλήθεια απ΄το στόμα μου,
Δε λείπει το όνομα σου...

Ήσουν ακόμη αγέννητη...

Ήσουν ακόμη αγέννητη,
'κείνα τα χρόνια φως μου,
Για αυτό είναι εφτά και όχι οχτώ,
Τα θαύματα του κόσμου...

Στση μοίρας τα πισώπλατα...

Στση μοίρας τα πισώπλατα,
Χτυπήματα αντέχω,
Στον έρωτα τζη αντρισμό,
Να αντισταθώ δεν έχω...

(Μύρων Σκουλάς).

Και το χειμώνα μάγεψες...

Και το χειμώνα μάγεψες,
Και δεν μπορεί να φύγει,
Και κλέβει μέρες τσ άνοιξης,
Μόνο να σε ξανοίγει...

Θα σε φωνάζω ανατολή...

Θα σε φωνάζω ανατολή,
Κι όχι με το όνομα σου,
Γιατί το φως του έρωτα,
Μου φέρε η ομορφιά σου...

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).