Στη κάψα του καλοκαιριού...

Στη κάψα του καλοκαιριού,
Στο σταύρωμα της μέρας,
Το γέλιο σου κρυγιό νερό,
Και δροσερός αέρας...

(Βάρδας Γιάννης).

Σα φέρνει ο ήλιος τσι χαρές...

Σα φέρνει ο ήλιος τσι χαρές,
Σε μένα συννεφιάζει,
Κι όταν τσι ρίχνει η βροχή,
Όπου και να μαι λιάζει...

(Καριολάκης Μανόλης).

Αρχαίας Μινωίτισσας...

Αρχαίας Μινωίτισσας,
Απου βαστά τα φίδια,
Η ομορφιά σου κοπελιά,
Μου φαίνεται η ίδια...

Εγώ ζητιάνος της χαράς...

Εγώ ζητιάνος της χαράς,
Έκαμα και κατέχω,
Πως νιώθει αυτός που την ζητά,
Όντε του λές, "δεν έχω"...

(Μιχελάκης Γιώργης).

Να ξερα σαν πικραίνεσαι...

Να ξερα σαν πικραίνεσαι,
Σε ποια χαρά ελπίζεις,
Να σου τη φερώ κι ας χαθώ,
Την ώρα που τσ αγγίζεις...

(Νικηφόρου Πόπη).

Το λάθος που αγάπησα...

Το λάθος που αγάπησα,
Είναι για τσ άλλους λάθος,
Για μένα είναι τση ψυχής,
Και τση καρδιάς το πάθος...

Ήθελα να 'χα δύναμη...

Ήθελα να 'χα δύναμη,
Τόση που να μπορέσω,
Άμα θα δει το λάθος της,
Να μην το συγχωρέσω...

Τον έρωτα φαντάστηκα...

Τον έρωτα φαντάστηκα,
Κι ήντα θαρρείς πως είδα
Μια φλόγα  π άρπαξε φωτιά,
Μέσα στη καταιγίδα...

Πολλές φορές ο θάνατος...

Πολλές φορές ο θάνατος,
Τσ' αθρωπους ξεκουράζει,
Μα 'ναι στιγμές απο χτυπά,
Εκειά που δεν ταιριάζει...

Ποιος είδε τέτοιο πόλεμο...

Ποιος είδε τέτοιο πόλεμο,
Να πολεμούν τα μάτια,
Χωρίς μαχαίρια και σπαθιά,
Να γίνονται κομμάτια...

Αυτός που ερωτεύεται...

Αυτός που ερωτεύεται,
Την λογική του χάνει,
Χωρίς να θέλει πράγματα,
Σαν το κοπέλι κάνει...

Καρδιά δεν έχεις να πονείς...

Καρδιά δεν έχεις να πονείς,
Κι αν είχες θα πονούσες,
Ένα κορμί που σ αγαπά,
Δε θα το τυραννούσες...

Αν είχενε συνείδηση...

Αν είχενε συνείδηση,
Μα δυστυχώς δεν έχει,
Θα 'πρεπε οντε με θωρεί,
Το δάκρυ τζη να τρέχει...

Εμάλωσα τη σκέψη μου...

Εμάλωσα τη σκέψη μου,
Μα μοιάζει με κοπέλι,
Που και να το μαλώνουνε,
Θα κάνει αυτό που θέλει...

(Φανουράκη Χριστίνα).

Χαρούμενο αναστεναγμό...

Χαρούμενο αναστεναγμό,
Και δάκρυ δίχως πόνο,
Πρώτη φορά τα γνώρισα,
Με ένα σου βλέμμα μόνο...

Τα μάτια σου είναι ουρανός...

Τα μάτια σου είναι ουρανός,
Ήλιος το πρόσωπο σου,
Κι η άνοιξη μπορεί να ρθεί,
Με ένα χαμόγελο σου...

(Μιχαλόμπας).

Η νιότη και η άνοιξη...

Η νιότη και η άνοιξη,
Σε ένα δεν μοιάζουν μόνο,
Έχομε νιότη μια φορά,
Κι άνοιξη κάθε χρόνο...

Στο καφενείο τση χαράς...

Στο καφενείο τση χαράς, Η μοίρα σερβιτόρα,Και παραγγέλνω τζη χαρές,
Κι όλο μου λέει τώρα...

Μαύρα θα βάλω να φορώ...

Μαύρα θα βάλω να φορώ,
Γένια, μαλλιά θα 'φήσω,
Για να πενθώ κάθε στιγμή,
Που χώρια σου θα ζήσω,

(Δακανάλης Γίαννης Στρατηγός).

Χαρές και γέλια κάποτε...

Χαρές και γέλια κάποτε,
Εψαχνες να μου δώσεις,
Και τώρα μηχανεύεσαι.
Τρόπους να με πληγώσεις...

(Σταυρακάκης Μήτσος).