Κρυφό κρατώ τον πόνο μου...

Κρυφό κρατώ τον πόνο μου,
Μην ρθούνε και σου πούνε,
Πως φταίς εσύ τα χείλη μου,
Και δεν χαμογελούνε...

Δεν ξαναμπαίνω στο χωριό...

Δεν ξαναμπαίνω στο χωριό,
Γιατι δεν βρίνω τρόπο,
Να ΄χω κρυφό τον πόνο μου,
Στα μάτια των αθρώπω...

Σαν το κοπέλι η σκέψη σου...

Σαν το κοπέλι η σκέψη σου,
Βλέπε μην έρθει πίσω,
Να παίξει πάλι με πληγές,
Που πάλεψα να κλείσω...

(Ξερουδάκη Δέσποινα).

Επήρα δανεικές χαρές...

Επήρα δανεικές χαρές,
Μα θα χρεωκοπήσω,
Για δεν προβλέπω να τις βρώ,
Να τις γιαγυρω πίσω...

Την πιο πολύχρωμη χαρά...

Την πιο πολύχρωμη χαρά,
Φέρτε μου να αντικρίσω,
Να αναστενάξω μια φορά,
Στα μαύρα να την ντύσω...

Αν είχα τόπο να 'βαζα...

Αν είχα τόπο να 'βαζα,
Το δάκρυ των ματιών μου,
Θα ΄χα δικιά μου θάλασσα,
Και τον ωκεανό μου...

Αν εμπορούσα να γελώ...

Αν εμπορούσα να γελώ,
Στον κάθε αναστεναγμό μου,
Θα 'τανε χαμογελαστό,
Πάντα το πρόσωπο μου...

Η μάνα μου με γέννησε...

Η μάνα μου με γέννησε,
Δίδυμο με τον πόνο,
Κι ας λέει αυτή πως έκανε,
Ένα κοπέλι μόνο....

(Σπαντιδάκη Δέσποινα).

Να ΄χε ο πόνος πρόσωπο...

Να ΄χε ο πόνος πρόσωπο,
Τουλάχιστον να ξέρω,
Ποιος είναι αυτός που από παιδί,
Με κάνει κι υποφέρω...